نکات عکاسی حیات وحش

عکاسی حیات وحش به شدت به الگوهای رفتاری حیوانات وابسته است. برای اینکه درک کنید به کجا و چه زمانی برای عکاسی از سوژه های خاص بروید، باید تحقیق کنید. برنامه ریزی کردن سفرهای خود بدون اینکه اطلاعات کافی داشته باشید، می تواند شما را در زمستان به دنبال خرس بفرستد. همین شانس شما را برای عکاسی کاهش خواهد داد.در این مقاله از نمایندگی نیکون قرار است به نکات عکاسی حیات وحش بپردازیم.

نمای زنده

حالت نمای زنده (Live View) بر روی دوربین DSLR نیکون شما نباید در عکس های حیات وحش مورد استفاده قرار گیرد. این کار ردیابی را بسیار دشوار می کند، و هر وقتی که شما فوکوس خودکار را به کار می گیرید، نمای زنده خاموش می شود زیرا آینه به پایین می چرخد. به خاطر شیوه ای که دوربین را نگه خواهید داشت (برای تماشای LCD)، همه چیز ناپایدار نیز می شود. در مقابل، به استفاده از منظره یاب (ویزور) خود بچسبید. این کار خیلی ساده تر است تا این که سریعا واکنش نشان دهید و سوژه خود را به آن شیوه ردیابی کنید.

سرعت شاتر به قدر کافی سریع

این گونه است که اگر شما نور لازم در دسترس داشته باشید، آن زمان باید از یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت استفاده کنید. یک قانون اصلی برای مقابله از لرزش دوربین ۱ بر روی فاصله کانونی دوربین شماست. به عنوان مثال، هنگام داشتن یک لنز ۴۰۰mm، برای جلوگیری از تار شدن عکس، باید سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه داشته باشد.

در این صورت، این قانون احتمال دارد یک سرعت شاتر به اندازه لازم سریع برای ثابت کردن سوژه به شما ندهد. حیوانات معمولا سریع حرکت می کنند، در نتیجه آن را به اندازه مورد لازم تنظیم کنید. ۱/۱۰۰۰ ثانیه یا بیشتر برای موجودات به سرعت در حال دویدن یا پرواز کردن خوب است. این که از چه سرعت شاتری باید استفاده کنید، بستگی به این دارد که در حال عکاسی از چه چیزی هستید، و دقیقا چطور از آن عکس می گیرید.

فوکوس متوالی

دوربین خود را بر روی مُد فوکوس پیوسته یا متوالی (continuous یا AI Servo mode) قرار دهید تا بتوانید فوکوس بر روی یک سوژه در حال حرکت را پیگیری کنید. اگر همیشه مجبور به فوکوس مجدد به صورت دستی باشید چون دوربین شما هنگامی فوکوس را به دست می آورد روی یک نقطه قفل می شود، در این صورت شما همیشه یک قدم عقب تر از حیوان خواهید بود. مُد فوکوس متوالی دائما سطح فوکوس را تغییر می دهد.

اطمینان حاصل کنید که وارد منوی دوربین خود شوید و تنظیماتی را پیدا کنید که انتخاب می کند دستیابی به فوکوس در اولویت باشد یا فشار دادن شاتر. آن را بر روی شاتر تنظیم کنید، در این شرایط می توانید مطمئن باشید که میتوانید به ثبت فریم ها در لحظات مناسب و به موقع خواهید بود.

ایزو برای نور کم

این ممکن است ترسناک ترین تنظیمات شما باشد، ولی ایزو (iso – حساسیت سنسور به نور) نباید چیزی باشد که شما را به لرزه بیاندازد. من عکاسان زیادی را دیده ام که ایزو را بالاتر از حدود ۴۰۰ نمی برند، با وجود این که دوربین های آنها ویژگی انجام این کار را دارند. یقینا، ایزوهای بالاتر در عکس شما نویز ایجاد می کنند، اما یک تصویر نویزدار بهتر از یک تصویر تار است.

دوربین خود را آزمایش کنید و ببینید قبل از این که عکس ها غیر قابل استفاده شوند، عملا چقدر می توانید ایزو را افزایش دهید. شما می توانید نویز را در پس پردازش نیز حذف کنید، درنتیجه هنوز امیدی برای کاهش نویز هست. عکس زیر با ایزو ۵۰۰۰ گرفته شد، اما حق دارید اگر فکر کنید مقدار آن بسیار بسیار کمتر بوده است. دوربین مورد نظر نیکون D4 بود، که دارای قابلیت های ایزوی بسیار خوبی است. دوربین های DSLR سطح پایین تر را نیز می توان حتی تا حدود ۱۶۰۰ تنظیم کرد، و با این حال باز هم تصاویری با کیفیت نسبتا خوب به دست آورد.