اشتباهات رایج عکاسی
شما این قابلیت را دارید تا عکس های باورنکردنی بگیرید. ولی اشتباهات رایج عکاسی نیز وجود دارد (که معمولا کاربران تازه وارد دچار آن می شوند). ما امروز علاوه بر این موضوع و چندین اشتباه که در عکاسی رایج شده بحث خواهیم کرد . این اشتباهات ممکن است مانع پیشرفت شما شوند. خوشبختانه، برطرف کردن آنها آسان است.و زمانی که این اشتباهات را رفع کردید، عکاسی شما از همیشه بهتر خواهد شد.
بالا نبردن ایزو به اندازه کافی
برخی از افراد به اشتباه فکر می کنند که اگر زمانی که با دوربین عکاسی کار می کنید بهتر است که تا حدی که امکان دارد از حداقل ایزو استفاده کنید . این موضوع به این خاطر بود که نخستین دوربین‌های عکاسی دیجیتالی در ایزوهای بالاتر نویز بسیار زیادی را به عکس می‌دادند.
دوربین های در سال های اخیر
ولی حالا در سال‌های اخیر این شرایط به طور کل تغییر کرده است. دوربین‌های عکاسی دیجیتالی جدیدتر این ویژگی را دارند که در ایزوهای ۸۰۰، ۱۶۰۰، ۳۲۰۰ و حتی ۶۴۰۰ -برای دوربین‌هایی که این امکان را دارند- با کیفیت فوق العاده تصویر را ثبت کنند. نویز در مقایسه با قبل بسیار قابل چشم پوشی شده و این مساله بسیار خوشایند و زیباتر است.
این موضوع چگونگی عکاسی ما را تحت تاثیر قرار داده است. با این که در زمان کار با سه پایه، ایزو و همچنین باید حداقل میزان ممکن باشد؛ در هنگامی که بدون سه پایه کار میکنید بهتر است ایزو را تا حد ممکن بالا ببرید. زمانی که من به تناسب موقعیت خاصی، از اپرچر خیلی باز با عدد ۸/۲ استفاده میکنم، اغلب در نور روز ایزوی ۴۰۰، و در نور سایه روشن ایزوی ۸۰۰ الی ۱۶۰۰، و در شب یا تاریکی غروب ایزوی ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ را انتخاب میکنم.
این ایزو به من اجازه انتخاب سرعت شاتر بیشتر را می‌دهد تا با کمک آن در شرایطی که کم ترین عمق میدان وجود دارد، لرزش ناشی از حرکت دستم و یا حرکت اجسام جلوی دوربین به حداقل برسد. عکس‌های من با استفاده از این تکنیک بسیار شارپ تر است.
در شرایطی که شما با مد دستی کار میکنید به شما توصیه میکنم دوربین را از حالت ایزو اتوماتیک خارج کنید. تلاش کنید حداقل دو عامل را خودتان انتخاب. بهتر است دوربین فقط یکی از این عوامل ( سرعت شاتر، اپرچر، ایزو ) را انتخاب کند که بهینه ترین حالت استفاده از دوربین رخ دهد؛ زیرا در غیر این صورت ممکن است عکس شما را در شرایط مختلف خراب کند.
استفاده از سرعت شاتر بسیار پایین
برای به حداقل رساندن لرزش دستی دوربین عکاسی ، سرعت شاتر معمولا باید مقدار عددی ۱ بر روی فاصله کانونیِ لنز باشد. در اصل اگر شما دارید با یک لنز با فاصله کانونی ۵۰ میلیتری عکاسی میکنید باید سرعت شاتر روی عدد ۱ پنجاهم ثانیه یا تندتر باشد تا مطمئن شوید که عکس شما شارپ است. این مقدار در زمانی استفاده می شود که از لنز زوم با اهمیت تر شود، زیرا فاصله کانونی لنز زوم ۳۰۰ میلیمتر است و ما یک سرعت شاتر به اندازه ۱ سیصدم ثانیه احتیاج داریم تا تصویر تار نشود.
به همین دلیل است که لرزش های خفیف زمانی که یک محدوده کوچک در فاصله دورتر را بزرگنمایی میکنیم قابل تشخیص تر اند. به خاطر همین موضوع است که من اغلب ایزوی دوربین عکاسی خود را هنگامی که از سوژه ای در فاصله دور عکاسی میکنم بالا می‌برم.
برای سوژه های در حرکت به یک سرعت شاتر که به اندازه کافی بالا باشد نیاز است تا آنها را در عکس ساکن کند. من حداقل سرعت شاتر ۱ دویست و پنجاهم ثانیه را برای ساکن کردن افراد در حال حرکت مناسب می‌دانم. شما حتی به سرعت شاترهای بیشتری احتیاج دارید تا اجسامی مانند ماشین را ساکن کنید.