درک تعادل و تقارن در ترکیب عکاسی
درک تعادل و تقارن در ترکیب عکاسی ، یک عکس نامتعادل می تواند احساس کند ، خوب یا نامتعادل است. اگر هدف پشت عکس شما عدم تعادل بینندگان است ، در هر صورت ، تصاویر خود را نامتعادل نگه دارید. مطمئناً مواقعی وجود دارد که می خواهید این کار را انجام دهید یا نمی توانید از آن اجتناب کنید. با این حال ، اگر هدف شما ایجاد یک ترکیب دلپذیر و آرامش بخش است ، باید به تعادل در عکس برسید.
تعادل
ما با تعادل جسمانی از همان روزهای اولمان آشنا هستیم ، چرا که اسباب بازی ها را روی هم می چینیم ، فنجان های شیرین خود را بر زمین می اندازیم و راه رفتن را بدون افتادن روی شکم یاد می گیریم. تقریباً به همان شیوه ، ما می توانیم یاد بگیریم که تعادل بصری را در تصاویر دو بعدی نیز مشاهده کنیم.
تعادل بصری ثبات و هارمونی خاصی را برای یک تصویر به ارمغان می آورد در حالی که ، در موارد خاص ، ترکیب نامتعادل می تواند باعث ایجاد پویایی و انرژی در تصویر شود. از آنجا که تعادل بصری احساس خاصی را به تصویر می بخشد ، یک عکاس می تواند و می خواهد صحنه را متعادل یا نامتعادل کند تا به بیان معنای پشت عکس کمک کند.
در هنر ، تعادل به اندازه و تعداد اجسام درون یک صحنه بستگی دارد. اگر یک طرف یک نقاشی یا عکس دارای تعداد زیادی اشیاء بزرگ و طرف مقابل چند شی کوچک باشد ، ممکن است قطعه برای بیننده نامتعادل به نظر برسد. اشیاء با اندازه و تعداد مشابه در طرف مقابل تصویر تمایل به ایجاد ترکیب متوازن دارند.
شما می توانید اندازه و جمعیت اجسام را با روشنایی ، بافت ، رنگ ، مجاورت با دوربین و یکدیگر ، موقعیت یابی و سایر عناصری که به منظور افزایش “وزن” بصری به برخی از اجسام نسبت به سایرین عمل می کنند جبران کنید. وزن بصری را می توان با قرار دادن آنها در کادر بالاتر ، در فاصله بیشتر از مرکز یا با تاکید بر بافت ، روشنایی ، کنتراست یا رنگ آنها ، به آنها اضافه کرد. جدا کردن اجسام همچنین می تواند وزن بصری را افزایش دهد. علاوه بر این ، اشیاء در سمت راست یک قاب تمایل به حمل وزن بصری بیشتری نسبت به اجسام سمت چپ دارند.
در اینجا فقط چند نمونه بصری از تعادل در یک تصویر آمده است.
همانطور که در این نمودارهای ساده شده مشاهده می کنید ، روشهای بیشماری برای قرار دادن اجسام برای دستیابی به تعادل یا چشم پوشی از آن وجود دارد. تعادل را می توان در سطح عمودی و همچنین به صورت مورب یا شعاعی به دست آورد.
تقارن
مثال کامل تعادل تقارن است که در آن نیمی (بالا/پایین ، چپ/راست ، تقسیم مورب) یک تصویر – یا تقریباً یکسان – با تصویر دیگر است. نمونه های زیادی از تقارن ، چه در طبیعت و چه در دنیای انسان ساخت وجود دارد ، که می تواند برای بیننده جذاب باشد-بازتاب های آینه مانند چشم انداز روی آب یک مثال رایج است.
شایان ذکر است که تقارن می تواند یک تصویر بسیار ثابت ایجاد کند ، که همیشه مطلوب نیست. نکته قابل توجه این است که اگر می خواهید به تقارن در یک تصویر دست یابید ، باید سخت تلاش کنید تا جلوه را مشخص کنید. گاهی کوچکترین ناهماهنگی می تواند در تصویر بسیار حواس پرت کننده باشد. به عنوان مثال ، اگر در حال ایجاد یک عکس متقارن از یک ساختمان هستید ، مطمئن شوید که دقیقاً در نقطه مرکزی ایستاده و دوربین را عمود بر سطح ساختمان نگه دارید. اگر نیم قدم از یک طرف فاصله بگیرید یا دوربین را فقط از زاویه ۹۰ درجه دور کرده باشید ، خطوط در تصویر منحرف می شوند.
لنزهای شیب دار می توانند به حذف انحرافات کمک کنند و برخی از نرم افزارهای پس از پردازش همچنین به شما امکان می دهند خطوط را برای از بین بردن اثرات اعوجاج راست کنید ، اما در صورت امکان ، هنگام تلاش برای دستیابی به این تقارن ، تا حد ممکن به مرکز و عمود نزدیک شوید.
این به شما بستگی دارد
مانند همه ملاحظات دیگر برای ایجاد تصویر ، هیچ قانونی وجود ندارد که تصویر شما را ملزم به داشتن ترکیب متوازن کند و همچنین مجازاتی برای ایجاد یک ترکیب نامتعادل وجود ندارد (مگر اینکه در مسابقه ای شرکت کنید که نیاز به رعایت معیارهای مشخص تصویر دارد). آنچه شما ممکن است بخواهید از آن اجتناب کنید ، ترکیب متوازن یا متقارن است که وضعیت پویا را به تصویر می کشد ، یا ترکیب نامتعادل چیزی است که می خواهید به عنوان ایستا بر آن تأکید کنید.
همچنین ، مگر اینکه در یک محیط استودیویی کنترل شده عکاسی کنید ، اشیاء قبل از شما همیشه نمی توانند به دلخواه جابجا و تغییر داده شوند. شما ، به عنوان عکاس ، تصمیم می گیرید که چه چیزی را در کادر قرار دهید ، و چه چیزی را از طریق ترکیب کم کنید یا به حداقل برسانید ، در حالی که ایده تعادل یا عدم تعادل را در چشم ذهن خود حفظ می کنید. شما در کنترل چگونگی دستیابی به بهترین تعادل مناسب برای احساسی که سعی در انتقال آن دارید ، دست دارید.